Tak więc kolejny rozdział Kruczej Miłości, dość krótki, jednak 6
będzie dłuższy. No i wreszcie wakacje niebawem się zaczną. (: Jak je
spędzicie? Ja wyjadę, więc nie będzie wtedy notek na blogu, jednak swoje
twory zabieram ze sobą. Może przez ten czas nawet ukończę tą serię. ^^
Bo mam wiele pomysłów innych zapisanych w mym telefonie. Nie przedłużam
już. Miłej lektury (:
_________________________________________________________________
Pojawili się przed siedzibą. Itachi złożył odpowiednie pieczęcie, a głaz zasłaniający wejście do kryjówki odsunął się. Hoshigaki
spojrzał na swojego towarzysza, mimo że wydawało się, iż ma swoją
zwyczajną minę, to on za dobrze go znał. Odnosił wrażenie, że spotkanie z
młodszym bratem sprawiło, że coś zaczęło go dręczyć. Jednak nie miał
zamiaru o to pytać, bo wiedział, że on nie jest osobą, która jak nie
chce o czymś mówić to po zapytaniu zwierzy się z problemu zadręczającego
myśli. Z niewiadomych powodów jeden z byłych mistrzów miecza chciał
wiedzieć, o czym on myśli. Sam nie rozumiał dlaczego.
Uchiha wszedł w głąb pozornie zwyczajnej i niczym nie wyróżniającej się groty. Kisame wszedł za nim, a głaz się zasunął, zamykając wejście. Itachi
w jednej chwili zapalił pochodnie po prawej stronie jaskini i ruszył w
dalszą drogę. Za nim oczywiście szedł jego partner. Większą część drogi
obaj milczeli.
- Kto idzie do lidera, zdawać raport? - spytał brunet od niechcenia.
- Ja mogę - odparł Hoshigaki.
Odpowiedział
mu skinieniem głowy. Jak widać wcale się nie przejął tym, że to była
jego kolej i nawet jeżeli zwykle o to pytał to zawsze wytykał bestii z
wioski Ukrytej we Mgle takie drobne pomyłki. [ nie wiem, czy to zdanie
nie jest zagmatwane... ] Teraz nic nie powiedział. Kisame z niewiadomych przyczyn zmartwiło to. Stosunkowo rzadko zwracał uwagę na drobne szczegóły w przeciwieństwie do Uchihy,
który nie raz robił to wręcz przesadnie. Jednak to jego nowe zachowanie
go irytowało. Nie było podobne do niego. Odnosił przez to wrażenie, że
wcale nie zna osoby, z którą tyle czasu pracował. Naprawdę to spotkanie
tak na niego wpłynęło? A może to coś całkowicie innego? - zastanawiał
się nad tym. W końcu dotarli do części mieszkalnej kryjówki i rozdzieli
się tam, udając bez słowa w swoje strony.
Itachi
poszedł do swojego pokoju. Otworzył drzwi i wszedł do środka, nie
zapalając światła. Podszedł do łóżka i zapalił lampkę nocną, która
rozjaśniła nieco mroki pokoju. Położył się i spojrzał na sufit,
zakładając ręce za głowę. Przed oczami miał obraz swego młodszego brata,
ale jego oczy pozbawione były tej nienawiści, którą lśniły od masakry
klanu, gdy tylko go ujrzał. Jego wzrok był wręcz przygnębiająco
smutny. Niechętnie przypomniał sobie słowa '' Wiem, że nie mówiłeś
prawdy. '' - powtórzył je na głos, przymykając oczy. Słowa, które
sprawiły, że zaczął się wahać. Wszystko czym się kierował dotychczas
stało pod ogromnym znakiem zapytania. Czuł się, jakby został postawiony
na rozdrożu dróg, jako zwykły szary człowiek, który był zbyt zagubiony,
by myśleć na tyle trzeźwo, żeby wiedzieć jaką ścieżkę należy wybrać.
Emocje, jakie mu teraz towarzyszyły, gdy rozmyślał nad wszystkim co
dotychczas uczynił, wprawiały go w nie małe zdenerwowanie. Miał ochotę
rzucić to wszystko i uciec do miejsca, gdzie poczuje się lepiej. Jednak
wiedział, że nie może tego zrobić. Jego los został przypieczętowany
w tamtym dniu, gdy pozbawił życia swych bliskich. Bez możliwości
ucieczki. Tak myślał, gdyż nie miał zamiaru chwytać się złudnej nadziei.
Ona tak naprawdę nic nie daje, oprócz krótkotrwałej optymistycznej wizji, która pryskając jak bańka mydlana pozostawia zawód, smutek i bezgraniczny
żal do świata. Tak uważał, ale teraz nie był już niczego całkowicie
pewien. Teraz już nie miał pojęcia czy lód, po którym stąpa się pod
jego ciężarem nie załamie.
Westchnął. Przypomniał sobie te
dni, gdzie był dzieckiem i były bardziej beztroskie i przepełnione
radością. Wtedy bawił się ze swoim młodszym braciszkiem w lesie, w
chowanego. Na jego usta wpełzł na chwilę delikatny uśmiech. Lubił
wspominać te chwilę, które spędzali razem. Chciałby do tego czasu
wrócić. Jednak wiedział, że nie może. Nie miał okazji, żeby wrócić
powiedzieć mu prawdę tamtej krwawej nocy, przeprosić za te wszystkie
kłamstwa, przytulić go mocno i powiedzieć, że go bardzo kocha. Dalej
zastanawiała go tamta sytuacja. Nie wiedział czy on żartował czy też
nie. W końcu nie było zbyt wielkiego grona osób, które znały prawdę.
Większość z nich wykluczył. Będzie musiał się dowiedzieć, skąd mu się to
wzięło. Westchnął po raz kolejny, czując rosnącą irytację, w myślach
uznając, że głupia sytuacja, a sprawia tyle zachodu. Przymknął oczy,
mając nadzieję, że uda mu się zasnąć i pozbyć natłoku, momentami
panicznej obawy przed tym, że jego ułożony już dawno plan legnie w
gruzach. Nie podobała mu się taka wizja.
Kilka minut leżał w całkowitej ciszy, ale nie był w stanie zasnąć. Na domiar złego czuł zdenerwowanie tym wszystkim. Otworzył oczy i spojrzał na czerwone tęczówki, które przypatrywały mu się uważnie.
__________________________________
Ciąg dalszy nastąpi <:
Krótko za krótko... Ale nowy rozdział, więc zaciesz. Początku jakoś nie ogarnęłam, ale przez humor nie mogłam się skupić. Oraz tak, tamto zdanie jest dziwne i trudno ogarnąć co kto komu wypomina, ale da się. Do końcówki wyobraziła mi się dalsza część, że wiadomy człek (huehuehuehuehue), że gdy zobaczył iż Itachi się obudził to odskoczył do tyłu i walnął się w szafkę, a książki spadły na niego. Ale to by było dziwne... Nic to. Mam nadzieje, że dodasz następny rozdział przed swym wybyciem :>
OdpowiedzUsuńZacznę od tego, że przeczytałam już wczoraj, ale po prostu tyle na głowie, że ze wszystkim się nie wyrabiam. Niby, te wakacje, ale ja mam całą masę spraw na głowie. Ale dobra, nie o tym. xD
OdpowiedzUsuńJa też wyjeżdżam. Hiszpania, Niemcy i nad morze.Światowa ja ... No ja mam nadzieję, że skończysz serię i będziesz dawać rozdziały szybko i długo. hehe :D
Co do rozdziału. Było krótko (:c) ale bardzo mi się podobało. c:Wczytałam się, było interesujące c:
Nie pozostaje mi nic innego, jak czekać c: